EUROKOD 7 – POLSKI KOMITET GEOTECHNIKI

(stan na 29 wrzesnia 2013 r.)

Wersja w języku angielskim

1. EN 1997-1: 2004 Eurocode 7: Geotechnical design. Part 1: General rules

2. EN 1997-2: 2007 Eurocode 7: Geotechnical design. Part 2: Ground investigation and testing

Wersja polska

1. PN-EN 1997-1:2008-05P Eurokod 7: Projektowanie geotechniczne. Część 1: Zasady ogólne

2. PN-EN 1997-2:2009:2009-04P Eurokod 7: Projektowanie geotechniczne. Część 2: Rozpoznawanie i badanie podłoża gruntowego

Norma EN 1997 EUROKOD 7 „Projektowanie geotechniczne”

• Polska od początku 2004 roku jest członkiem Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego CEN (Comité Europée de Normalisation) w Brukseli, wcześniej była członkiem afiliowanym (obserwatorem). Działania normalizacyjne mają na celu ustanowienie zharmonizowanych norm europejskich i wynikają z zasad obowiązujących w Unii Europejskiej.

• Normy z dziedziny geotechniki stanowią znaczący fragment normalizacji europejskiej. Tworzą one trzy grupy:
– Normy projektowania – Eurokod 7,
– Normy badań gruntów ISO i EN-ISO oraz Instrukcje CEN/TC 341 (ponad 30 norm),
– Normy EN „Wykonawstwo specjalnych robót geotechnicznych” (13 norm).

• Grupa robocza do opracowania normy projektowania geotechnicznego Eurokod 7 powstała w 1981 roku. W skład jej wchodzili przedstawiciele stowarzyszeń geotechnicznych z 10 krajów ówczesnej Wspólnoty Europejskiej. Europejski Komitet Normalizacji CEN w roku 1990 powołał Komitet Techniczny CEN/TC 250 do opracowania wszystkich Eurokodów.

• Za Eurokod 7 jest odpowiedzialny Podkomitet SC7. W 1997 roku w wyniku pozytywnego głosowania przekształcono przyjętą prenormę ENV 1997-1:1994 w pełną normę EN. Ostatecznie CEN opublikował Eurokod 7 – Część 1 w końcu 2004 roku, a Eurokod 7 – Część 2 w styczniu 2007 roku.

• Kraje CEN powinny opublikować części Eurokodu wraz z Załącznikami Krajowymi (w języku danego kraju) w ciągu 2 lat od publikacji przez CEN.

• Wymagania CEN zobowiązują kraje członkowskie do wprowadzenia Eurokodów do 2010 roku.

• Zadaniem Załącznika Krajowego jest ustalenie tzw. Wartości Określanych Krajowo (NDP). Załącznik Krajowy może również nadać status „normatywnego” jednemu lub kilku z załączników „informacyjnych” – wtedy staną się one obligatoryjne w danym kraju. Każdy kraj może uzupełnić Eurokod 7 normami krajowymi, aby sprecyzować stosowane modele obliczeniowe i reguły projektowania.

Załącznik Krajowy

• Załącznik Krajowy jest jedyną możliwością, jaką mają poszczególne kraje, by wpłynąć na sposób stosowania Eurokodu 7 w danym kraju.

• Jednym z zadań Załącznika Krajowego jest podanie wartości współczynników częściowych i współczynników modeli obliczeniowych do stosowania w Polsce. Możliwości wyboru są jednak ograniczone, gdyż wartości obciążeń i współczynniki częściowe do oddziaływań zostały już określone w normie PN-EN 1990: 2004 Eurokod – Podstawy projektowania konstrukcji, którą Polska akceptowała bez zmian krajowych.

• Postanowienia Załącznika Krajowego do PN-EN 1997-1 powinny obejmować m.in.:
– Wybór podejścia obliczeniowego,
– Wybór zasady sprawdzania wyparcia hydraulicznego HYD,
– Sposób wyznaczania nośności granicznej pali z próbnych obciążeń i obliczania nośności pali.

Przykłady obliczeń według EC7 Komisji ETC 10

W roku 2005 Międzynarodowe Stowarzyszenie Mechaniki Gruntów i Inżynierii Geotechnicznej (ISSMGE International Society for Soil Mechanics and Geotechnical Engineering) powołało zespół ETC 10 (European Technical Committee 10 „Evaluation of EC 7”), którego celem jest zebranie opinii i ocen Eurokodu 7.
W celu praktycznego sprawdzenia stosowania postanowień Eurokodu 7-1, Komitet ETC-10 przeprowadził 2 akcje międzynarodowego rozwiązywania zadań projektowych według EC 7.
W roku 2005 ETC-10 przygotował i rozpowszechnił do rozwiązania 10 przykładów liczbowych, które obejmowały różne rodzaje fundamentów i konstrukcji geotechnicznych.
W roku 2009 ETC-10 opracował nowy zestaw 6 zadań do rozwiązania wraz z ankietami do wypełnienia.
Informacje na temat treści zadań i ich rozwiązań zamieszczono w zakładce Przykłady obliczeń.